استفاده از کربنات سدیم سبک در پیش تصفیه پساب واحدهای پتروشیمی

اهمیت نمک زدایی از آب شور و استفاده از کربنات سدیم سبک برای شیرین سازی آب

استفاده از آب دریا با توجه به اینکه درصد نمک آن بسیار زیاد است، از لحاظ زیست محیطی اهمیت زیادی دارد؛ نمک زدایی از آب دریا منجر به تولید آب شیرین قابل استفاده در واحدهای مسکونی و صنعتی می شود. در زمان های گذشته از انواع فیلترها و روش های غشایی برای نمک زدایی از آب دریا استفاده می شد اما این روش ها مقرون به صرفه نبودند و انرژی قابل توجهی را صرف می کردند.

مهم تر از آن، پساب واحدهای عملیاتی شیرین سازی آب دریا، مجدداً به محیط زیست وارد می شد و شرایط زندگی را برای آبزیان دشوار می ساخت. به این دلیل، نمک زدایی از آب، هم راستا با تأمین سلامت محیط زیست در دستور کار محققان قرار گرفت. استفاده از کربنات سدیم سبک، یکی از این روش ها می باشد.

با توجه به اهمیت کمبود منابع آب شیرین در جهان، استفاده از روش هایی که بتواند از آب های شور یا پساب های صنعتی، آب شیرین تولید کند، ضروری به نظر می رسد. معرفی منابع آبی ثانویه برای تولید آب شیرین، مستلزم استفاده از ترکیباتی نظیر کربنات سدیم سبک است تا بتواند کیفیت نهایی آب را افزایش دهد. این کار باعث می شود، آب شور به عنوان یک منبع پایدار شناخته شود.

نمک زدایی از آب های شور از منظر دیگری نیز اهمیت دارد؛ اگر آب های شور به خاک ها و زمین های اطراف تخلیه شوند به شدت منجر به آلودگی خاک، آب های زیرزمینی و همچنین آب چاه می شوند. درصد بالای نمک های آب شور در این حالت وارد منابع آب شیرین می شود و آن را آلوده می کند. به این ترتیب، استفاده از ترکیبی مانند کربنات سدیم سبک برای نمک زدایی از آب شود، امری حیاتی می باشد.

روش های نمک زدایی از آب شور و واحدهای پساب صنعتی کدام اند؟

طبق مطالعاتی که محققان در زمینه نمک زدایی از پساب صنعتی در کارخانه های تولید مواد معدنی انجام داده اند، روش هایی مبتنی بر استفاده از فرآیند اسمز معکوس و غشای ساده، مؤثر واقع شده است. این روش به میزان قابل توجهی مصرف انرژی را کاهش داده و از این نظر مقرون به صرفه است.

بهترین روش برای نمک زدایی از پساب واحدهای پتروشیمی، انعقاد و لخته زدایی است. برای این کار لازم است یون های کلسیم و منیزیم و سایر یون های ناخالص از آب شور حذف شود. اولین مرحله برای این کار، تصفیه شیمیایی با استفاده از ترکیبات سدیم هیدروکسید و کربنات سدیم سبک است.

در ادامه فرآیند، یون های فوق در محلول رسوب کرده و پساب خروجی، عاری از یون های تشکیل دهنده سختی می باشند. در مرحله اولی با تزریق ترکیبات سود، انعقاد و چسبندگی ذرات رخ می دهد. در مرحله دوم، لخته سازی انجام می شود و پس از ته نشینی، مواد زاید از پساب نرم جداسازی می شوند.

مهم ترین مواد شیمیایی که در واکنش های فوق مصرف می شوند عبارتند از کربنات سدیم سبک، سدیم هیدروکسید و منعقد کننده های معدنی که برای هر سه فرآیند انعقاد، لخته سازی و رسوب گذاری به واحدهای مذکور تزریق می گردند.