کاربرد آب ژاول در رنگبری از خمیر کاغذ

استفاده از آب ژاول در صنایع کاغذسازی، اهمیت این محصولات را بیان می کند

تولید کاغذ و مقوا یکی از ضروریات زندگی جوامع مختلف است. هم راستا با افزایش جمعیت در جهان، میزان تقاضا برای مصرف کاغذ و مقوا و فرآورده های آن ها در حال افزایش می باشد؛ از سویی دیگر، برای تولید کاغذ از چوب درختان، مسأله حفاظت از محیط زیست، جنگل ها و جلوگیری از قطع درختان مطرح می باشد؛ لذا معرفی راهکارهای جدید که بتواند در تولید خمیر کاغذ به روش های مصنوعی مؤثر واقع شود، ضروری به نظر می رسد. کاغذهایی که به این روش تولید می شوند باید خصوصیات فیزیکی و شیمیایی عالی داشته باشند.

لازم است توجه شما را به این نکته جلب کنیم که همیشه در خمیر اولیه کاغذ سازی، ترکیباتی یافت می شوند که باعث ایجاد رنگ و بوی نامطلوب در خمیر شده و کیفیت آن را به شدت کاهش می دهند. لیگنین، ماده ای است که به طور طبیعی در چوب خام وجود دارد؛ این ماده به همراه ناخالصی های آن در طی پخت از چوب جدا می شوند و از کیفیت کاغذ می کاهند؛ حضور این مواد در محصول نهایی باعث می شود کاغذ به مرور زمان، زرد و شکننده شود.

با توجه به موارد فوق، هدف از مصرف آب ژاول و پراکسید هیدروژن برای از بین بردن رنگ در کاغذ سازی، افزایش روشنی خمیر کاغذ، کاهش مقدار مواد لیگنین در خمیر و در نهایت، افزایش مقاومت و اتصال محکم میان الیاف می باشد. از میان تمام مواد رنگ زدای شناخته شده، ترکیب آب ژاول (هیپوکلریت سدیم)، متداول ترین رنگ زدا می باشد؛ پراکسید هیدروژن نیز ترکیب دیگری است که اخیراً برای این هدف به کار می رود. استفاده از این دو ماده از لحاظ زیست محیطی، آلودگی ایجاد نمی کنند و به راحتی تجزیه می شوند و اثر قوی تری دارند.

استفاده از دو ترکیب آب ژاول (هیپوکلریت سدیم) و پراکسید هیدروژن به صورت متوالی برای رنگبری از خمیر کاغذ

اگر برای رنگبری از خمیر کاغذ از ترکیب پراکسید هیدروژن استفاده شود، روشنی خمیر، مقاومت به پارگی در کاغذ، مقاومت کششی مناسب و افزایش ماندگاری کاغذ را در پی دارد. اگر از ترکیب آب ژاول برای رنگ زدایی از خمیر استفاده شود، رنگ مطلوبی را در خمیر ایجاد می کند اما معایبی نیز دارد. اگر این دو ترکیب شیمیایی به صورت توالی و پشت سر هم استفاده شوند، روشنی کاغذهای نهایی و مقاومت آن ها را تا حد زیادی افزایش می دهند.

لازم به توضیح است که استفاده از ترکیبات هیدروژن پراکسید و آب ژاول در کارخانه های کاغذسازی علی رغم اینکه منجر به تولید محصولات مرغوب می شوند، به مقدار قابل توجهی در پساب این صنایع یافت می شوند. ورود پساب های واحدهای رنگبری کاغذ سازی به مجرای دفع فاضلاب صنعتی، ممکن است میزان آلایندگی آن را افزایش دهد. این دو ترکیب می توانند بر روی میزان اکسیژن محلول پساب تأثیر بگذارند.

میزان اکسیژن محلول پساب و فاضلاب، زمینه را برای رشد باکتری های هوازی و بی هوازی فراهم می سازد؛ بنابراین باید در حد استاندارد تنظیم شود. برای این هدف، نمونه هایی از پساب رنگبری کاغذ سازی را در آزمایشگاه به روش های استاندارد، بررسی می کنند و مقادیر اکسیژن محلول را با استفاده از روش های طیف سنجی، اندازه گیری می کنند.