کاربرد آب اکسیژنه در تولید گلیسیرین

آب اکسیژنه یا پراکسید هیدروژن یک اکسید کننده قوی است که در صنایع شیمیایی برای ساخت ترکیبات آلی به طور گسترده استفاده می شود. این ماده بیشتر از دیگر اکسید کننده های موجود در بازار مانند دی کرومات پتاسیم و پرمنگنات، مورد استفاده قرار می گیرد؛ که دلیل آن وزن مولکولی پایین آب اکسیژنه است. مهمترین مزیت آب اکسیژنه، سازگار با محیط زیست بودن آن است.

- کاربرد آب اکسیژنه در صنعت

از جمله کاربردهای آب اکسیژنه، استفاده از آن در ساخت ترکیبات آلی می باشد که در زیر به چند نمونه از آنها اشاره می شود:

 گروه پراکسید های آلی مانند لوریل پراکسید، بنزوئیل پراکسید

 گروه پرهیدرات ها و پراکسو نمک های فلزات قلیایی مانند پراکسو هیدرات، سدیم پربورات و سدیم کربنات

 تولید نرم کننده های که در صنعت استفاده می شود مانند اپوکسیداسیون روغن سویا

 ساخت کتکول و هیدروکینون در صنایع پتروشیمی

 ساخت کتون ها

 ساخت سولفون آمید و سولفید

 ساخت آمین ها

 ساخت مواد شیمیایی معدنی

 استخراج اورانیوم ( با شستشوی اورانیوم ناخالص با آب اکسیژنه، اورانیوم خالص حاصل می شود)

 خالص سازی کبالت

 اکسیداسیون یون های As، Se، Mn، Fe، Cr، V و Mo

 استخراج طلا ( آب اکسیژنه که یک منبع اکسیدان است، سرعت استخراج طلا و مقدار استخراجی را افزایش داده . همچنین این ماده به منظور لیچینگ طلا به شکل کلسیم پراکسید استفاده می شود).

 ساخت گلیسیرین

- گلیسیرین

گلیسیرین یا گلیسرول یک الکل سه عاملی بوده که به دلیل داشتن پیوند هیدروژنی به هر نسبتی در آب حل می شود. گلیسیرین یک ماده بی رنگ، بی بو، شفاف، شیرین و چسبناک است. این ماده در درجه حرارت بالا، آب از دست داده و به یک آلدئید دود کننده تبدیل می شود که بوی آن بسیار آزار دهنده است.

- موارد مصرف گلیسیرین

گلیسیرین در صنایع داروسازی و آرایشی بهداشتی استفاده می شود. بعنوان مثال از این ماده برای تولید لوسیون های نرم کننده پوست استفاده می شود. زیرا از آنجایی که حلال قوی است، برای جذب رطوبت سطح پوست و نرم و لطیف کردن آن، بسیار مناسب است. همچنین از گلیسیرین در صنایع صابون سازی، برای تولید صابون، به منظور خشک نشدن پوست، استفاده می شود. از دیگر کاربرد های این ماده مفید می توان به ساخت مواد منفجره مثل نیترو گلیسیرین، روغن کاری ابزارهای فلزی، روغن کاری جک های هیدرولیکی برای جلوگیری از یخ زدن آن، اشاره کرد.

گلیسیرین در صنایع غذایی کاربرد گسترده ای دارد. این ماده به عنوان یک عامل جاذب رطوبت در غذا و آشامیدنی ها، در نقش یک حلال و شیرین کننده استفاده می شود. همچنین به عنوان یک پرکننده غذاهای کم چربی که از نظر اقتصادی تهیه شده اند، مانند کلوچه، استفاده می شود. گلیسیرین به عنوان یک ماده شیرین کننده جایگزین قند و شکر در صنایع غذایی به کار رفته و مزیت آن نسبت به این دو ماده این است که به دلیل اینکه باکتری های دهان از این ماده تغذیه نمی کنند، در نتیجه موجب تشکیل پلاک های دندانی نمی شود. لازم به ذکر است که گلیسیرین از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا، به عنوان یک کربوهیدرات طبقه بندی شده است.

در ساخت گلیسیرین از آب اکسیژنه استفاده می شود. آب اکسیژنه تقریبا بی رنگ بوده و فرمول شیمیایی آن H2O2 است. با گذشت زمان، آب اکسیژنه تجزیه شده و به آب و اکسیژن تبدیل می شود. این فرایند در محیط اسیدی، آهسته و در محیط بازی به سرعت رخ می دهد. انبار کردن آب اکسیژنه به مدت طولانی موجب تجزیه شدن آن می شود.

آب اکسیژنه از دو روش حاصل می شود: ترکیب هیپراکسیدها و اسید سولفوریک رقیق و همچنین ترکیب آنترانیکون با هیدروژن در حضور پالادیم (نقش کاتالیزوری دارد).

آب اکسیژنه در بازار بصورت بسته بندی در گالن های 65 لیتری و تانکر های بزرگ که حالت فله فروشی دارد، عرضه می شود.

گلیسیرین نیز در بشکه های 250 کیلوگرمی در بازار عرضه می شود.